Crossovery Arrowverse: „Duet” (2017)

Odcinki crossovera:

  • Wprowadzenie (20.03.2017): Supergirl – sezon 2, odcinek 16: „Star-Crossed” (tylko zakończenie)
  • Odcinek właściwy (21.03.2017): The Flash – sezon 3, odcinek 17: „Duet”

Poszczególne seriale Arrowverse nawiązują do siebie nie tylko w dużych crossoverach. Kilka razy w sezonie widzimy „wypożyczenie” jakiejś postaci, która gościnnie pomaga herosom z innego miasta. W taki sposób Arrow pomógł Flashowi i Firestormowi pokonać Reverse-Flasha, a Flash poświadczył za Green Arrowa przed komisarzem policji w Central City. Co nie zdarza się często, to pojedyncze odcinki w których bohaterowie z kilku miast/ziem rozwiązują jedną sprawę. A co jest już ewenementem na skalę całej serialowej linii The CW to odcinek musiaclowy. I właśnie obie te nisze wypełnia „Duet”. A biorąc pod uwagę że w Arrowverse przewinęła się cała masa aktorów, którym śpiewanie nie jest obce, odcinek przed premierą budził nie lada zainteresowanie tak mediów, jak i fanów.

(w nawiasach zostały podane tytuły piosenek i nazwiska aktorów je wykonujących)

Życia uczuciowe Kary i Barry’ego przeżywają kryzys. Kara zawiodła się na Mon-Elu, który nie powiedział jej, że jest księciem planety Daxam. Podczas gdy jego lud (z rodzicami na czele) chce, by ten wrócił i odbudowywał ich imperium, Mon-El chce żyć na Ziemi razem z Karą. Supergirl nie mogąc znieść zatajenia czegoś tak ważnego rozstaje się z Mon-Elem, co oboje ciężko znoszą. Barry za to musi zmierzyć się z wizją śmierci Iris, która ma dojść do skutku z rąk Savitara. Flash przyznaje, że oświadczył się Iris z niewłaściwego powodu – strachu przed jej stratą i nadzieją na to, że zaręczyny zmienią przyszłość w której Iris ginie. Postanawia zerwać zaręczyny i wyprowadzić się z ich wspólnego mieszkania.

Do DEO doprowadzony zostaje nowy więzień, który mimo tłumiących moce kajdanek hipnotyzuje Supergirl pozostawiając ją w katatonicznym stanie, po czym wyrywa jej z ręki urządzenie do przenoszenia się miedzy wymiarami i wskakuje w portal ogłaszając, że musi złapać najszybszego człowieka na Ziemi. Podczas gdy przyjaciele nie są w stanie jej wybudzić, Kara odnajduje się w dziwnym miejscu podobnego do klubu muzycznego lat z ’30 i ku swojemu przerażeniu zostaje wygoniona na scenę.

Tymczasem Barry tymczasowo przeprowadził się do Cisco, u którego leczy ból serca oglądając swój ulubiony musical z dzieciństwa – „Deszczową piosenkę”. Gdy Ramon próbuje namówić go na wyjście w miasto, Wells wzywa ich do S.T.A.R. Labs – ktoś próbuje przedostać się przez międzywymiarowy portal w podziemiach placówki. Barry i Cisco przybywają w czas, by zobaczyć że na Ziemię-1 przybywają Martian Manhunter wraz z Mon-Elem trzymającym na rękach nieprzytomną Karę. J’onn ostrzega, że ten kto tak urządził Supergirl, teraz idzie po Flasha.

Tymczasem po zbadaniu Kary okazuje się, że nieznajomy jest już w S.T.A.R. Labs. Z łatwością przytrzymuje Barry’ego mówiąc, że przybył tylko dać mu lekcję, po czym hipnotyzuję Flasha, tak jak wcześniej zrobił to z Supergirl.

Barry budzi się w tym samym miejscu co Kara jednak nieco później. Przybywa akurat w czas, by zobaczyć jak jego przyjaciółka śpiewa na scenie (Melissa Benoist – „Moon River”). Po występie bohaterowie witają się za kulisami i postanawiają wydostać się z klubu i spróbować odszukać drogę do domu. W drodze zdają sobie sprawę z tego, że osoby tu przebywające wyglądają jak ludzie których znają. Właściciel klubu, gangster „Cutter” Moran, wygląda jak Malcolm Merlyn, pianista Grady jak Winn Schott, natomiast kelner Pablo, jak Cisco Ramon. Właściciel zatrzymuje ich i wymaga na scenie czegoś lepszego niż ostatnia piosenka Kary. Przy okazji bohaterowie odkrywają, że stracili swoje moce.

Nagle znikąd pojawia się nieznajomy który ich tam sprowadził. Mówi że do czasu aż nie wydostaną się z tej fantazji będzie przebywał w prawdziwym świecie. A żeby się wydostać, Supergirl i Flash muszą trzymać się scenariusza. Jest jednak jeden haczyk – ginąc w fantazji, bohaterowie zginą też w prawdziwym świecie (Darren Criss, Jeremy Jordan, Carlos Valdes, John Barrowman – „Put a Little Love in Your Heart”).

Dyskutując swoje położenie, dwójka zostaje pojmana przez gangsterów, którymi okazują się wyglądający jak Joe West lokalny mafiozo Diggsy Foss oraz przypominający profesora Martina Steina jego mąż. Mężczyźni zlecają im odnalezienie zaginionej córki tego pierwszego, wyglądającej jak Iris West, Millie Foss. Millie była widziana ostatni raz wchodząc do klubu Morana. Córka ma się znaleźć, bo w przeciwnym wypadku ulice spłyną krwią.

Z pomocą Pablo, Barry i Kara odnajdują mieszkanie Millie w której zastają córkę gangstera całującą się z wyglądającym jak Mon-El synem „Cuttera” Morana – Tommym.

W S.T.A.R. Labs Caitiln odkrywa, że tan kto uśpił naszych bohaterów kradnie im moce i właśnie zaczął włamanie do banku w Cental City. Cisco, Wally i J’onn wyruszają by go powstrzymać i udaje im się znokautować przybysza.

W świecie fantazji Kara i Barry dowiadują się że Millie i Tommy nie chcą wrócić do domów, bo ich ojcowie nie akceptują tego związku, tak jak w musicalu „West Side Story”. Zostają jednak przekonani do tego, by zdradzić prawdę swoim ojcom. Ojcowie jednak zgodnie z przewidywaniami zabraniają młodzieńcom spotykania się. Jednak po małej zachęcie naszych głównych bohaterów, „staruszkowie” zmieniają zdanie (Jesse L. Martin, Victor Garber, John Barrowman – „More I Cannot Wish You”), jednak za plecami swoich dzieci, wypowiadają sobie wojnę.

W S.T.A.R. Labs uwięziony nieznajomy zdradza Iris i Mon-Elowi, że los ich (byłych) miłości leży tak w rękach Barry’ego i Kary, jak i Iris i Mon-Ela.

W świecie fantazji Kara i Barry z pomocą Granta dokańczają pracę nad nową piosenką, którą następnie wykonują na scenie (Melissa Benoist, Grant Gustin – „Super Friends”). W tym samym czasie za klubem rozpoczyna się strzelanina pomiędzy gangami Morana i Fossa. Próbując zatrzymać rozlew krwi oboje zostają poważnie postrzeleni.

W S.T.A.R. Labs wraz z postrzeleniem herosów pogarsza się stan ich ciał. Iris dochodzi do wniosku, że żeby ich uratować musi z Mon-Elem udać się tam, gdzie są ich partnerzy. Cisco udaje się przetransportować ich jaźnie do fantazji, gdzie dosłownie w ostatniej chwili przed tragedią pary godzą się, a w rzeczywistym świecie bohaterowie budzą się.

Nieznajomy samodzielnie wychodzi z celi będąc przeszczęśliwy z faktu iż młodzi ponownie znaleźli miłość, gdyż to właśnie lekcję miłości chciał im dać. Podśpiewując jedną z piosenek ze świata fantazji, nieznajomy znika. Kara, Mon-El i J’onn wracają na Ziemię-38, a Barry wraz z Iris wraca do ich mieszkania, gdzie Flash wyznaje Iris miłość, tym razem śpiewająco, ponownie się jej oświadczając. Teraz z właściwych powodów (Grant Gustin – „Runnin’ Home to You”).